حرف رفتن مزن ای یار دلم می‌شکنـد            در عـزای دو عـلمـدار علـم می‌شکـنـد

شـانه‌هـای به عـزا مـتـصلـم می‌شکـنـد            پـایـه‌های بـدنـم آب و گِـلـم مـی‌شـکـنـد

حرف رفتن مزن ای یار مرا می‌سوزی            شیـون و ناله فقـط بر دو لـبم می‌دوزی

فـکـر تـنهـایـی بعـد از تـو مــرا آزارد            شعـلـه‌ها در دل آتـش زده می‌افـروزی

من که غربت زده‌ای بی‌کس و دور از وطنم            از جـدایی تو مگـو تاب نمـانـده به تـنم

با وداع گفتن خود قلب مرا خون کردی            خیره در چشم تو از عمق درون ناله زنم

من که از کودکی‌ام همدم و یارت بودم            هرکجـا رفتی و بودی به کنـارت بودم

جان من بستـه به جـان تو چنـان آئـینـه            کـن تــرحّـم بـه دلــم آیــنـه‌دارت بـودم

مگـو با زینب دلخـون ز جدایی سخنی            که برادر به کـلامت دل من می‌شکـنی

نه توانی که ببـینـم سـرِ تو بـر سـرِ نی            نه قـراری که ببـینم به زمیـن پاره تنی

از نگاهـم به نگاهت، نگهـم می‌خـوانی            راز دلبستـگی‌ام را به خـودت می‌دانی

مادرم کرده وصیّت به من هنگام وداع            زیـنبـم بر سر پـیـمـان حسیـن می‌مـانی

چشم پُر اشک من از خون دلم لبریزست            آسـمـان نـگـهـم اَبـر غــم پـائــیــزسـت

با خداحافظـی‌ات خیمه سراسر غـم شد            در مقابل سپـه دشمن ما خـون ریزست

می‌روی جانب میدان و نگاهت با ماست            دانم حتی به صف حادثه آهت با ماست

با رقیـه به سکـیـنـه چه بگـویـم بی‌تـو؟            بر سر نیزه دو چشمان به راهت با ماست

گرچه در وقت وداع گریه سبب‌ساز نشد            مانـع رفـتـن فـرمـانـده ز پــرواز نـشـد

سروری شرح غم حضرت زینب برگو            بی‌غمـش هیـچ دلی مرثـیـه پرداز نـشد